Εξόρμηση στον Πάρνωνα 21-23 αυγούστου 2009

  Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο πήγα στην εξόρμηση ερασιτεχνών αστρονόμων,που οργάνωσε ο σύλλογος αστρονομίας της Σπάρτης στον Πάρνωνα. Είχα αποφασίσει να μην πάω λόγο διαβάσματος για την εξεταστική,αλλά στης 12 το βράδυ της Πέμπτης αποφάσισα να τα παρατήσω όλα και να κατέβω στην Πελοπόνησο. Έφτιαξα γρήγορα τα πράγματα κοιμήθηκα 3 ωρίτσες και σηκώθηκα στις 5 το πρωί. Έφυγα από το Μεσολόγγι με το λεωφορείο των 6και30 για τον Ισθμό της Κορίνθου. Τυχαία στο ΚΤΕΛ του Ισθμού συνάντησα και μία άλλη κοπέλα που πήγαινε Πάρνωνα και πήραμε το λεωφορείο για την Τρίπολη. Μετά από αναμονή 2-3 ωρών φύγαμε με το λεωφορείο για τον Άγιο Πέτρο,ένα μικρό χωριό 20km μακριά από το καταφύγιο,στο οποίο ανεβήκαμε με ταξί.

  Το μέρος ήταν φοβερό. Ήμασταν στο καταφύγιο στα 1409 μέτρα υψόμετρο. Η φύση ήταν υπέροχη!Καταπράσινα δέντρα,έλατα κυρίως,γέμιζαν τις κορυφογραμμές και εκτείνονταν μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι.'Ήταν υπέροχο να σε φυσάει ο αέρας!Αν και λίγο κρύος σου έδινε μία αίσθηση ελευθερίας!Αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματα,συστηθήκαμε στους υπεύθυνους και φάγαμε κάτι στα γρήγορα κατεβήκαμε λίγο ποιο χαμηλά στο βουνό σε μία πηγή να πάρουμε νερό. Αργότερα περιμένοντας να φτάσει η ώρα που θα στήναμε τα τηλεσκόπια παίξαμε σε ένα μικρό γήπεδο μπάσκετ!

  Όταν πλησίαζε απογευματάκι πλέον κατεβήκαμε στον χώρο παρατήρησης. Μία πολύ μεγάλη,επίπεδη έκταση που γύρω γύρω είχε δέντρα που ανέβαιναν στις βουνοπλαγιές,χωρίς ψιλό χορτάρι. Είχε πολύ πλάκα έτσι που περπάταγες που χοροπηδούσαν την μέρα από κάτω σου πολύ μικρές ακριδούλες(αν και στην αρχή είχα τρομάξει γιατί έχω μία φοβία με τα έντομα:/).Εκεί στήσαμε τα τηλεσκόπια και περιμέναμε να νυχτώσει.

  Τα αστέρια και οι διάφοροι αστερισμοί άρχισαν να εμφανίζονται σιγά σιγά ένας ένας .Ο Δίας έλαμπε πάνω από την κορυφή του βουνού,ο Αντάρης λαμπύριζε κοκκινωπός στον αστερισμό του σκορπιού,ο Βέγας έλαμπε κοντά στο ζενίθ και ο Αρκτούρος ήταν ολοφώτεινος στον αστερισμό του Βοώτη!Η Κασσιόπη και η μεγάλη άρκτος μας κατεύθυναν στον ουρανό για να βρούμε τους λιγότερο λαμπερούς αστερισμούς. Μετά από κάποια ώρα που είχε νυχτώσει για τα καλά και είχε προσαρμοστεί και η όρασή μας στο σκοτάδι εμφανίστηκε από πάνω μας το πέπλο του γαλαξία ολοφώτεινο!Δεν τον ξανά έχω δει τόσο φωτεινό, με τόσα πολλά αστέρια!Ήταν υπέροχος!

 Η παρατήρηση κράτησε μέχρι αρκετά αργά,αλλά στο τέλος μας νίκησε το τσουχτερό κρύο(επειδή φύσαγε).Είδαμε σφαιρωτά σμήνη,γαλαξίες και νεφελώματα. Κάποια από τα οποία συγκράτησα ήταν τα σφαιρωτά σμήνη Μ6 και Μ7 στον αστερισμό του τοξότη,το γνωστό νεφέλωμα lagoon και το Trifid κοντά στον τοξότη πάλι,το γαλαξία της Ανδρομέδας τον οποίο διακρίναμε και με γυμνό μάτι(!),το σφαιρωτό σμήνος blue snowball στην Ανδρομέδα κλπ

  Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε για φαγητό το χωριό Καστάνιτσα. Στην επιστροφή από το χωριό ανεβήκαμε σε ένα παρατηρητήριο που έχουν οι πυροσβέστες για να προσέχουν όλα τα βουνά της γύρω περιοχής,στα 1609 μέτρα υψόμετρο. Ο αέρας ήταν αρκετά ποιο τσουχτερός εκεί πάνω αλλά η θέα ήταν υπέροχη!Το απογευματάκι είδαμε και λίγο τον ήλιο με τηλεσκόπιο ο οποίος είχε πολλές προεξοχές!Το βράδυ μετά από μία παρουσίαση βίντεο για την ολική έκλειψη ηλίου στην Σανγκάι και την παρατήρηση των Περσίδων ξανά αρχίσαμε την παρατήρηση ουρανός και ο καιρός ήταν αρκετά καλύτερος από την προηγούμενη μέρα,μέχρι αρκετά αργά. Αποχωρίσαμε ευχαριστημένοι από την παρατήρηση για ύπνο στο καταφύγιο άλλοι,σε σκηνές κάποιοι.

  Το ταξίδι της επιστροφής ήταν αρκετά πιο σύντομο αφού ένας φίλος με κατέβασε με το αμάξι μέχρι τον ισθμό,από όπου πήρα λεωφορείο για Πάτρα. Ήταν μία αξέχαστη εμπειρία και χαίρομαι πάρα πολύ που πήρα την απόφαση,(αν και τελευταία στιγμή) να πάω. Εκτός από την παρατήρηση του ουρανού οι εκδρομές στην φύση είναι από μόνες τους υπέροχες,αφού σε βοηθάνε να χαλαρώσεις και να απολαύσεις λίγες στιγμές μακριά από το βουητό της πόλης και όλες τις έννοιές της. Σου θυμίζει την ομορφιά της ελευθερίας στην φύση,η οποία είναι μοναδική έστω κι αν χάνεις άλλες ανέσεις που έχεις στην πόλη!Ειδικά αν δεν είναι κανονισμένη η εκδρομή και προκύπτει εντελώς απρόσμενα είναι ακόμα καλύτερα γιατί μοιάζει με μία μικρή περιπετιούλα,που σε βγάζει από την μονοτονία της καθημερινότητας. Αναμένω πως και πως την επόμενη εκδρομούλα όποτε κι αν είναι αυτή :)